ارتفاع زدگی در کوهنوردی – بخش دوم

HACE( آسیب مغزی ناشی از ارتفاع)

کمبود اکسیژن باعث عبور مایعات از مویی رگ های بسیار نازک خونی و نفوذ کردن آنها به بافت مغز می شود که منجر به ورم مغزی می شود. اغلب HACE زمانی اتفاق می افتد که شخص در ارتفاعات حداقل به مدت یک هفته و بیشتر باقی بماند.
اگر این عارضه بدون درمان رها شود ریسک مرگ بسیار بالاست. شخص بیمار بایستی بالافاصله حاقل 610 متر و یا 2000 فوت ارتفاع کم کند. یک تیم تحقیقاتی از اسکن MRIکوهنوردانی که نشانه های اولیه ادم مغزی را سال ها قبل تجربه کرده اند، به وجود رد هایی از خونریزی مغزی در سر آنها پی برد.

سرپرست گروه Michael Knauth که پزشک متخصص نیز می باشند توصیه های زیر را به ما دارند:

HACE (ادم مغزی ناشی از ارتفاع) یک شرایط تهدید کننده ی زندگیست که اغلب اوقات در محیطی خشن و جایی که نه کمکی هست و یا ابزار تشخیصی در دسترس است بروز می کند.در ابتدا تصور بر این بود که ورم مغزی ارتفاع HACEهیچ ردی در مغز افراد نجات یافته بر جا نمی گذارد ولی مطالعات ما چیز دیگری می گوید. برای سال ها بعد خون ریزی های بسیار کوچک مغزی در افراد نجات یافته دیده خواهد شد.

HAPE( آسیب ریوی ناشی از ارتفاع)

مایعاتی که در ریه تجمع پیدا می کنند از دریافت اکسیژن توسط رگ های خونی جلوگیری می کنند. از زمانی که HAPE پیشرفت می کند و اکسیژن موجود در خون افت می کند

تعدادی از سندرم ها به شرح زیر عارض می شوند:

سایه آبی رنگی روی پوست پدیدار می شود
تنفس سخت می شود
سرفه های غیر مداوم همراه با خلط صورتی
خستگی مفرط و ضعف شدید
گیجی و ناتوانی در حفظ تعادل که اگر بدون درمان رها شود می تواند کشنده باشد.

درست همانند HACE این افراد بایستی بلافاصله 610 متر و یا 2000 فوت ارتفاع کم کنند.

هر دوی این عارضه ها نادر هستند اما می تواند در تمامی افراد زمانی که بیش از اندازه سریع به ارتفاعات خیلی بلند صعود می کنند و در آنجا می مانند اتفاق بیفتد.ارتفاعات خیلی بلند از ارتفاع 3659 تا ارتفاع 5487 گویند.

جلوگیری:

اگر صعودتان در یک منطقه دور افتاده انجام می شود خیلی مهم است که آمادگی از قبل داشته باشید.

اقدامات احتیاطی شامل:

هم هموایی:

بهترین راه برای جلوگیری از بیماری حاد کوهستان این است که به تدریج ارتفاع کسب کنید که به این ترتیب بدنتان می تواند به آن ارتفاع خود را تطبیق دهد.به درستی برنامه ریزی کنید و مطمئن شوید که وقت کافی برای هم هوایی هر قسمت از سفر گذاشته اید.مطمئن شوید که هر یک از اعضای گروه کاملا هم هوا شده است و بعدا اقدام به صعود به ارتفاع بالاتر کنید.

برنامه های صعود:

مراقب برنامه ریزی های صعودی که به شما صعود به قله ای را تنها در تعداد روز های کمی قول می دهند باشید.

مایعات:

بین 4 تا 6 لیتر مایعات در هر روز مصرف کنید.
غذا: غذاهای پرکالری در ارتفاعات مصرف کنید.

خواب:

در ارتفاع بالای 2990 متر بیش از 300 متر در هر شب ارتفاع اضافه نکنید. به عبارت دیگر در ارتفاعی بلندتر از 300 متر از شب قبلی که استراحت کرده اید و کل شب را آنجا بودید، نخوابید.حتی اگر شما بیش از 300 متر افزایش ارتفاع در طول روز داشته اید باید برای خوابیدن به مکانی پایین تر برگردید به این ترتیب شما بیشتر از 300 متر تفاوت ارتفاعی با محل استراحت شب قبل خود ندارید.
دوری از سیگار

داروی استازولامید و دگزامتزون:

این دارو ها می توانند برای جلوگیری از ارتفاع زدگی و قبل از آغاز صعود استفاده شوند

علائم متوسط:

افراد با نشانه های خفیف بیماری باید در آن ارتفاع باقی بمانند تا کاملا علائم آنها بهبود یابد

دیگر درمان ها:

برخی از دارو ها در زمانی که در ارتفاع بالا قرار دارید و در حال صعود هستید ممکن است علائم را نه تنها برطرف نکرده بله تشدید کند که شامل قرص های خواب و مسکن ها می باشند. اگر شما از صعودتان لذت می برید نیازی نیست که آن را متوقف کنید مادامی که قدم صحیح جلوگیری از ارتفاع زدگی را برداشته اید.

پایان قسمت دوم